Wat heeft een mensenleven in petto?

Dit is niet haar eerste boek als schrijver. Het Ministerie van Werkplezier - uitgebracht in 2016 - is non-fictie, waarin ze de eigenaardige gewoontes in onze huidige werkcultuur aankaart. Met De tijdontkenner zet de ervaren Vlaamse journalist en eindredacteur Ilse Ceulemans een opgemerkt romandebuut neer. Dit keer kruipt ze onder de huid van Erik, een eenenvijftigjarige journalist bij een krant.

Erik is het noorden kwijt; hij ziet het nut van zijn huidige beroepsactiviteit niet meer in. Waarom zou hij nog langer de televisiepagina’s en recensies schrijven, als de mensen immers massaal online naar series blijven kijken? Op een dag neemt hij een drastisch besluit en hij laat zijn werk achter zich. Deze ingreep haalt evenwel zijn hele leven overhoop. Erik trekt eveneens zijn verleden en vroegere ambities in twijfel. Hij confronteert zichzelf met vragen over wat hij gemist heeft, waar en hoe het fout is gegaan.

‘Dat ik nooit eerder zag dat de Fransen het al voelen in hun taal, dat het verleden niets meer is dan alle levens die je gepasseerd bent en niet hebt geleefd. Le passé.’

In een eerder luchtige en soms humoristische stijl zet Ceulemans de ik-verteller neer. Het verhaal bestaat uit korte passages, op het eerste gezicht zijn het allemaal losse fracties tekst. Toch vormen deze samen een evenwichtig en strak geheel. Op een ongeremde wijze laat Erik de lezers diep in zijn ziel kijken. Dit alles gebeurt in keurig afgemeten zinnen, bij momenten is het zelfs in staccato-vorm. Hier staat werkelijk geen woord te veel. Met mondjesmaat leer je de fragiele man – en vooral de grijze muis die de protagonist is - kennen. De andere personages maken eerder deel uit van het decor dat Erik omringt. Ze worden aldus veel minder scherp belicht en uitgediept.

‘Een uur later stonden we op het perron. De trein naar Antwerpen zou binnen de drie minuten aankomen. Ik wou dat ik kon terugspoelen.’

De schrijver slaagt er keurig in om een aantrekkelijke en pakkende roman neer te zetten, waarin heel wat thema’s zijn verwerkt. Het belangrijkste onderwerp is de midlifecrisis die Erik zwaar teistert. Andere kwesties zijn verlies en rouw, onmacht, desillusie en angst, bezorgdheid. Tevens heeft de auteur oog voor de actualiteit, zoals grensoverschrijdend gedrag en de nog steeds voortdurende coronapandemie.
Je kunt je na het lezen afvragen: is dit nu echt alles wat een mensenleven te bieden heeft?