Een intrigerende Jezusroman

In haar achtentwintigste roman, Dorst, laat Amélie Nothomb Jezus aan het woord. ‘Ik heb altijd geweten dat ik ter dood veroordeeld zou worden’, begint hij zijn relaas, dat hij opschrijft in de nacht tussen zijn veroordeling door Pilatus en zijn kruisiging, een nacht die in de evangelies niet voorkomt.

Het opmerkelijke verhaal begint bij het proces tegen Jezus. Maar liefst 37 mensen getuigen tegen de wonderen die hij verrichtte. Ze zijn helemaal niet gelukkig met het resultaat en eisen de doodstraf. Altijd ontbrak er wel iets. De wijn op het huwelijksfeest kwam te laat, een ex-bezetene vindt het leven zonder demonen saai, de voormalige melaatse haalt minder geld op bij het bedelen. Het gebrek aan dankbaarheid is stuitend, maar Jezus hoort zijn vonnis aan met bewonderenswaardige kalmte. Pilatus veroordeelt Jezus tot kruisiging. In afwachting wordt Jezus in een kerker opgesloten. Daar blikt hij terug op zijn leven, de onrechtvaardigheden, de apostelen, zijn liefde voor Maria Magdalena. Hij geeft scherpe kritiek op God omdat hij vindt dat zijn vader heeft gefaald. De volgende ochtend wordt Jezus gegeseld en moet hij zijn kruis dragen. Door zich te richten op zijn onmetelijke dorst kan hij de pijn van de geseling, de kruisweg en de kruisiging verdragen. Aan het kruis beseft hij zijn fouten en herschrijft hij de geschiedenis zoals we die heden ten dage kennen. Zijn laatste woorden luiden ‘Ik heb dorst’… Zijn dorst wint het van een diep doorleefde twijfel over het nut van zijn kruisdood.

Dorst is een aangrijpende monologue intérieur van zijn laatste momenten, die Nothomb zonder enige schaamte naar haar hand zet. Nothomb schrijft haar verhaal alsof ze de gedachten van Jezus kan lezen. Zij zindert duidelijk van de creativiteit. Het boek is inventief, grappig en begeesterd, bij momenten wijs en ontroerend. Jezus is een toeschouwer bij zijn eigen leven en lot, hij wisselt kritische beschouwingen af met laconieke humor. Voortreffelijk geschreven, niet voor niets genomineerd voor de Prix Goncourt 2019: de kracht van fictie in al haar glorie.