Prachtig en integer portret van een "verrukkulluk" Nederlands schrijver

De Nederlandse schrijver Remco Campert overleed op maandag 4 juli 2022. Er volgde geen groot publiek afscheid maar een "afscheid in besloten kring". Als hommage verzamelde Bibliotheek De Krook in Gent enkele fijne literaire werken van en over Campert op de eerste verdieping - beneden links aan de ondertussen bekende Trap van Steen en Wolken. Ik neem, leen en lees Een knipperend ogenblik ... van Mirjam Van Hengel (Mirjam VH).
En ik beleef kunst en leven van de dichter, de columnist, de romancier en de (kort)verhalenschrijver Remco Campert vanop de eerste rij, als in een droomtheater. Je kunt Een knipperend ogenblik een bijzondere biografie in dertien hoofstukken noemen met een chronologisch overzicht van zijn jeugd tot het einde van zijn schrijverschap. Maar "het nobele genre van de fictie" (dixit Campert) is bijwijlen betoverend verbonden met de feiten. Kortom, het boek is ook een bloemlezing uit zijn rijk gevulde literaire werk.
Bovendien is Mirjam VH erin geslaagd gedurende circa twee jaar op een fijnzinnige manier te spreken met de schrijver en zijn vrouw Deborah in hun huis aan de Jan Luijkenstraat in Amsterdam. Een prachtig opzet en uitgangspunt voor een portret van een toen nog levende "verrukkulluk" schrijver.
Remco Campert bleef zich tot op hoge leeftijd bewust van het belang van het schrijverschap en in het bijzonder van de poëzie. Ook in Het knipperend oog
(op p. 531) is een fragment opgenomen uit het klassieke gedicht 'Poëzie is een daad' dat al verscheen in de bundel Het huis waarin ik woonde (1955):

Elk woord dat wordt geschreven
is een aanslag op de ouderdom.
Ten slotte wint de dood, jazeker,

maar de dood is slechts de stilte in de zaal
nadat het laatste woord geklonken heeft.
De dood is een ontroering.