Een godvrezende mopperaar
'Daarnaast ben ik begonnen aan een paar 'sprookjes verteld voor kinderen' en ik denk dat ze zullen slagen.’
Hans Christian Andersen (1805-1875) kon in 1835 niet vermoeden hoe groot zijn succes wel zou worden. Hij schreef gedichten, theaterteksten en romans, maar het zijn vooral zijn sprookjes die hem nog tijdens zijn leven onsterfelijk maakten.
Nooit rijk, nooit tevreden, nooit verliefd bevat een (kleine) selectie uit zijn dagboeken en brieven. Hij vertelt er over zijn vele Europese reizen, zijn audiënties bij koningen en prinsessen, en zijn vriendschappen met onder meer Frans Liszt, Victor Hugo en Charles Dickens. Hilarisch is zijn aanvaring met die andere sprookjesschrijver, Jacob Grimm, die beweert nog nooit van de Deen te hebben gehoord.
Je leert Andersen ook kennen als een godvrezende mopperaar, ‘een groot kind’ dat onafgebroken reden vindt om te klagen, alle aandacht naar zich toe trekt en gruwelt van zijn eigen lusten.
