Flink sarcastisch, maar hartverwarmend boek

Ove is negenenvijftig jaar oud. Hij rijdt Saab. Mensen noemen hem 'de bittere buurman'. Maar Ove is niet bitter, hij gromt alleen een beetje, en hij heeft inderdaad niet steevast een glimlach op zijn gezicht. Als hij het ergens niet mee eens is, dan zegt hij dat. Vooral tegen zijn onmiddellijke omgeving, in de wijk waarin hij woont. Hij en zijn vrouw Sonja waren de eerste bewoners, samen met hun vrienden Rune en Anita. Elke ochtend loopt Ove een inspectierondje in zijn buurt. Hij verzet fietsen, controleert de inhoud van afvalbakken, ook al is hij al jaren geen voorzitter meer van de buurtbewonersgroep. Maar achter deze pedante façade schuilt een verhaal, een verdrietig verhaal. Als de pas gearriveerde nieuwe overburen, een prutser die niet achteruit kan rijden en zijn zwangere vrouw, op een ochtend per ongeluk zijn brievenbus pletten, vormt dat het begin van een komisch en hartverwarmend verhaal over onverwachte vriendschap, ongekamde katten en de kunst van het achteruitrijden met een caravan.

Backman heeft met Ove een figuur neergezet, waar je als lezer, ondanks zijn nors gedrag, toch gevoel voor krijgt. Zelfs medelijden is eigenlijk nooit ver weg, en als je uiteindelijk de laatste bladzijde dichtslaat, je met een brok in je keel even moet bijkomen, en dat gebeurt me niet vaak. Sublieme beschrijving van de gedachtegang van brompot Ove.
Je wordt voortdurend heen en weer geslingerd tussen ontroering, ontzetting en verdriet. Het volgende ogenblik schiet je dan weer in een bulderlach.

Een deeltje gelezen op de trein Oostende-Gent. Mijn luidop lachen zorgde af en toe voor geamuseerde blikken in mijn richting. Het boek is bij momenten dan ook vreselijk hilarisch. Ook subliem zijn de onuitgesproken gedachten van Ove en zijn buren, met als klap op de vuurpijl die van het kattenbeest.

Flink sarcastisch, maar hartverwarmend boek. Aangrijpend. Een feelgood boek dat, ondanks het einde, lang blijft hangen. Héél graag gelezen.