Menselijk ingrijpen in de Zuiderzee
De schrijfster heeft met dit boek te schrijven mij nieuwsgierig gemaakt rond deze thematiek. Een paar mooie afbeeldingen geven de tekst meerwaarde. De Zuiderzee spreekt tot de verbeelding en bij lezing zit men als het ware op de schoot van de kustbewoners. De beslissing om een afsluitdijk door dit immense water te trekken kon op weinig begrip rekenen van de vele vissersfamilies. De zee en de vis was hun reden van bestaan, soms ook hun ondergang. Maar als de hogere overheid beslist zal de bevolking meestal moeten buigen. Met dit mooie boek te schrijven heeft de auteur haar best gedaan om diep in de gevoelens van deze families te graven. Begrip getoond over deze zware arbeid maar ook hechte vriendschap. Hun leefwereld ging plots op de schop en toen het eenmaal zover was gingen de meesten een ander bestaan opbouwen uit bittere noodzaak. De innige band met de Zuiderzee verdween nooit meer uit hun gedachten. Het IJsselmeer was geboren toen de laatste schep aarde de dijk dichtte. De ontpoldering kon aanvangen en de nieuwe provincie Flevoland kon bevolkt worden. De mens is ondergeschikt aan veranderingen, want stilstand is achteruitgang, en niets blijft eeuwig hetzelfde. Het stilleven van de twee personen op de kaft is de essentie van het verhaal. Prachtig boek om lezen.
Synopsis
Over de ontwikkeling van de Zuiderzeeplaatsen na de afsluiting in 1932 tot heden, aan de hand van het reilen en zeilen van vier vissersfamilies uit Volendam, Urk, Bunschoten-Spakenburg en Wieringen.