Een vlot leesbare biografie

De Zweedse theoloog en ethicus Ann Heberlein liet zich in haar denken over het kwaad inspireren door Hannah Arendt. In de biografie die ze schreef over deze grote Duits-Amerikaanse filosoof, verweeft Heberlein het bewogen leven van Hannah Arendt met haar gedachtegoed, dat ook nu, een halve eeuw na haar dood, nog altijd angstaanjagend relevant is in een wereld die steeds verder verdeeld raakt.

Als dochter van Joodse ouders groeit Arendt op in het onstuimige Duitsland van de jaren dertig, waar ze zich vanaf jonge leeftijd volledig toelegt op de filosofie. Tijdens haar studies begint ze een relatie met de Duitse filosoof Martin Heidegger, die enkele jaren later echter (net als vele intellectuele tijdsgenoten) fervent aanhanger wordt van het nazisme. Arendt wordt gedwongen het land te ontvluchten en ze vestigt zich in Parijs. Daar ontmoet ze haar tweede echtgenoot Heinrich Blücher (eveneens Duitsland ontvlucht) en in het begin van de oorlog worden ze beiden geïnterneerd in kampen in Frankrijk. Hannah komt terecht in een gevangenenkamp in Gurs. Maar ze kan ontkomen, net als Heinrich, en samen vluchten ze naar New York.

Na de oorlog neemt Hannah terug contact op met Heidegger, ook al stond zijn houding tijdens de oorlog haaks op wat zij zelf vond en was deze zelfs rechtstreeks vijandig ten opzichte van haar. Toch wilde ze hem blijven zien, want ze had een heel waardevolle band met hem. Die wilde ze niet opgeven.

Een leven lang hield Hannah Arendt (1906-1975) zich bezig met de onzekere grens tussen goed en kwaad. Een leven dat een cruciaal hoofdstuk in de geschiedenis van het Westen omvat, een tijd waarin onze ideeën over de mens en zijn waarde, schuld en verantwoordelijkheid opnieuw werden gedefinieerd – en waarin Arendt uitgroeide tot een van de belangrijkste denkers van de twintigste eeuw.