Het einde van mensen in 1967

In deze verhalenbundel blikt Herman Brusselmans op nostalgische wijze terug op het leven in een doorsnee Vlaams dorp midden jaren 60. Personages die in het ene kortverhaal een hoofdrol vervullen, komen in de andere verhalen terug als nevenpersonages. Op die manier worden de puzzelstukken voor de lezer steeds duidelijker en krijgen de personages meer en meer diepgang.

De vijf kortverhalen spelen zich grotendeels af in het fictieve dorp Lensbeke, “het zwartste gat van Vlaanderen”. Het is een stereotiep Vlaams dorp waarin je zelf niet bent opgegroeid, maar waar de dorpsmentaliteit uiterst herkenbaar is. Brusselmans gaat in dit werk geen taboe uit de weg, schrijft met een grauwe en humoristische pen en zorgt steeds voor een verrassend plot.