Loslaten is lastig

Zie je jouw kind de deur uitgaan? En beseft niemand wat dat met je doet? Tip dan de prachtige roman Het laatste kind van Philippe Besson. Niemand beschreef ooit op zo een treffende manier de rollercoaster aan gevoelens die een dergelijk afscheid met zich meebrengt.

Théo, de jongste zoon van Anne-Marie en Patrick, verlaat het huis. Hij gaat studeren, en na zijn vertrek zullen de drie kinderen het huis uit zijn. Het laatste kind is het minutieuze verslag van de zondag waarop Théo naar een eigen appartement vertrekt. Anne-Marie helpt haar zoon met de verhuizing en merkt dat ze zijn afscheid bijna niet aankan. Het laatste kind is een boek vol weemoed, geschreven vanuit het oogpunt van de moeder. Herinneringen drijven voorbij, omdat het vertrek van Théo het gezinsleven zo wijzigt. Het vooruitzicht van een leven zonder Théo is bijna onvoorstelbaar. Terug thuis moet Anne-Marie zich zien te schikken in haar nieuwe rol, maar het lijkt of niemand kan aanvoelen wat zij doormaakt: haar man niet, haar vriendin niet, haar oudste zoon niet. Wat zij denkt dat er overgebleven is, is de zinloosheid van haar bestaan.

Het laatste kind is een gevoelig en bijzonder portret van een vrouw die worstelt met het legenestsyndroom. Besson heeft het karakter van Anne-Marie heel sterk uitgewerkt. Zijn stuwende zinnen vol opgehoopte gedachten sleuren je mee in de emoties van zijn hoofdpersonage. Het gemis, de leegte en de nutteloosheid die de moeder voelt, worden door Besson tot op het bot gefileerd. Besson bewijst over een enorm inlevingsvermogen te beschikken en telkens opnieuw verbluft hij de lezer met de fijngevoelige manier hoe hij situaties en personen kan beschrijven in zijn uitgepuurde stijl.

Het laatste kind toont hoe de ‘gang van het leven’ toch heel ingrijpend kan zijn. Vergeet het ietwat melodramatische einde en geniet van dit fascinerende boek.