De Vlaamse antiracismestrijd

Het laatste wat ik nog wil zeggen over racisme is uitermate geschikt als kennismaking met het werk en de antiracismestrijd van Dalilla Hermans. In slechts een honderdtal pagina’s beschrijft de auteur haar ervaringen met racisme in Vlaanderen. Ze geeft handvatten voor een betere beeldvorming en representatie, legt uit waar de term ‘woke’ vandaan komt en wat tokenisme is. Daarnaast beschrijft ze de voor- en nadelen van de call-out-cultuur – en dit alles aangevuld met persoonlijke ervaringen.

'Antiracisme is, in tegenstelling tot wat sommige ‘progressieve’ denkers al eens willen poneren, geen strijd van slachtoffers van racisme alleen. Er is nood aan een systeemswitch, een mentaliteitswijziging die ertoe zal leiden dat mensen van kleur hun volle potentieel kunnen en willen bereiken, en dat iedereen opnieuw de ‘samen’ in samenleving kan en mag ervaren.'

Het laatste wat ik nog wil zeggen over racisme is een belangrijk en eerlijk boek. Hopelijk opent Dalilla Hermans hiermee de ogen van veel witte Vlamingen voor het racisme in Vlaanderen en België. Er is werk aan de winkel en het is tijd dat witte mensen zich aansluiten bij de antiracismestrijd. Dit boek lezen is alvast de eerste stap.

Mijn complete recensie lees je op boekvinder.be.