Aangrijpend autobiografisch verslag

Het mooist vond ik haar mond van de Italiaanse schrijfster Nadia Fusini is een aangrijpend autobiografisch verslag van de liefde van een jong meisje voor haar vader.

In een fantastische, mooie en zintuiglijke taal deelt het meisje haar beeldende herinneringen aan haar prille jeugd. Het zijn warme herinneringen, aan het knuffelen met haar vader en aan de natuurpracht van de Toscaanse kust, het magistrale decor van kinderspel en familievakanties.
Maar er zijn ook kille herinneringen, aan de koude woorden en de afstandelijkheid van haar moeder en aan haar broer Giorgio, die ze haat. Af en toe sluipt in haar verhaal het heden op de voorgrond. We leren dat het meisje regelmatig met een dokter praat, maar hoe ernstig haar situatie is en in welke bochten haar geest zich wringt, wordt pas naar het einde toe duidelijk. Haar vader is vroeg gestorven. Fusini wil bij hem zijn en hongert zich nagenoeg dood.