Ode aan de traagheid

Anita Brookner verwierf roem met Hotel du Lac (1984) waarin ze het verhaal vertelt van Edith Hope, een schrijfster van romantische fictie die na een gênant incident een toevlucht zoekt in een Zwitsers hotel aan het Meer van Genève. Daar reflecteert ze op haar leven en raakt ze verwikkeld in interacties met andere gasten. Deze roman leverde Brookner de Booker Prize op en vestigde Brookners internationale reputatie.

Edith, een eenzame en teleurgestelde schrijfster, vlucht naar dit afgelegen hotel om haar leven te overdenken. Omringd door verwende vrouwen en snobistische mannen, worstelt ze met haar vastgelopen bestaan en vraagt ze zich af of ze haar eigen idealen moet behouden of zich moet conformeren aan de maatschappelijke normen. Het verhaal wordt afgewisseld tussen Ediths brieven aan een zekere David, voor wie ze verliefde gevoelens koestert, en de gebeurtenissen in het hotel. Brookner toont haar scherpe inzicht in menselijke relaties en de menselijke ziel via het karakter van Edith Hope.

Hotel du Lac kenmerkt zich door een zekere droefgeestigheid, maar ook door Brookners scherpzinnigheid, subtiele ironie en elegante stijl. Haar vermogen om sfeer te creëren en overtuigende personages neer te zetten, samen met haar formuleringen en geestigheid, maken dit boek bijzonder indrukwekkend. Het werk wordt gekenmerkt door een traag tempo en uitgebreide beschrijvingen van de omgeving en personages, waarbij Brookner scherp de tegenstellingen tussen de personages tekent. Brookner vraagt met Hotel du Lac geduld van de lezer. Ze hanteert een afstandelijke vertelstijl waarbij ze de lezer niet dicht bij Edith of andere personages laat komen.

De roman is niet spannend en heeft geen snel verhaaltempo, maar de treffende observaties van Edith zetten de lezer aan het denken en het doorlezen. De alledaagsheid en reflectieve aard maken het verhaal interessant. Voor lezers die genieten van mooie zinnen, is Hotel du Lac een waardevolle vondst. De setting, schrijfstijl en personageontwikkeling maken deze roman tot een lofzang op traagheid. Hotel du Lac is misschien voor sommigen te introspectief, maar zal zeker gewaardeerd worden door lezers die meer waarde hechten aan sfeer dan aan een plot. Blij dat ik dit eindelijk gelezen heb.