De leefwereld van een kind dat teveel verantwoordelijkheid draagt

'Voor jonge lezers en voor mensen die weleens in het hoofd van een negenjarige willen wonen.'
Ik moest even wennen aan de kindertaal, maar tijdens het lezen werd ik als volwassene steeds meer geboeid door de speelsheid en luchtigheid waarmee er een best zwaar thema werd beschreven, namelijk parentificatie.

Lexi is een negenjarig meisje wiens moeder verdrietig is. Van in het begin is het duidelijk waarom ze zo verdrietig is, naar het einde toe wordt steeds duidelijker welke impact deze gebeurtenis en haar moeders verdriet op Lexi heeft.

Door de sprekende en rakende manier waarop het beschreven is, en de mooie kleurtekeningen die de fantasiewereld van het meisje mooi uitbeelden, is het gemakkelijk om je in te leven in de situatie en om ondertussen ook de vrolijkheid te voelen die sommige personages erin brengen.

Ik vind het zeker een aanrader voor iedereen die een soortgelijke ervaring heeft, of met kinderen werkt, om zich ervan bewust te zijn wat er kan spelen bij kinderen onder hun houde, dat sommige 'lieve, gemakkelijke' kinderen vaak net extra aandacht nodig hebben.

Of het echt geschikt is als kinderboek weet ik niet, er zit ook een zekere luchtigheid en speelsheid in, waar ik zelf ook zeker van genoot, maar of kinderen de thematiek gaan vatten en gaan begrijpen waar het echt over gaat, is de vraag. Allicht kunnen kinderen die zelf in een dergelijke situatie zitten, relateren met Lexi en de boodschap meekrijgen die mooi in de titel samengevat wordt.