Het grijpt je naar de keel
Zo pijnlijk, zo intens, zo tragisch, zo wreed.
Hoe wreed kunnen kinderen zijn en iemand viseren/pesten? En dit kind, dat mensje tekenen voor de rest van haar/zijn leven?
Hoe wreed kunnen volwassenen zijn? Hoe kun je als moeder je kind verlaten, zonder afscheid, zo plots verdwijnen. Waarom praten we niet met elkaar? Praten kan niet alle leef wegnemen maar misschien wel verzachten. Al het leed is, alle pijnlijke en mooie momenten zijn bijna tastbaar in dit boek, het grijpt je naar de keel en deed me snikken en huilen.
Synopsis
Lucia heeft een nare jeugd achter de rug en hoopt nooit meer naar haar ouderlijk huis te hoeven terugkeren. Wanneer haar vader overlijdt. keert ze noodgedwongen terug naar haar ouderlijk dorp, waar ze op een goed bewaard familiegeheim stuit.
