Waarom gekooide vogels zingen, SAMO ©.
Basquiat, u 'the artist who took New York by storm', jij die met je krachtige beelden intuïtief een nieuwe visuele taal bracht, die Micheal Stewart nooit vergat, die de energie van je generatie baande, Fab 5 Freddie 2 Flash...Basquiat, jij die nooit zo, op die manier, beroemd wilde worden, de mythe van de nobele wilde uitkotste, jij die trachtte al je schepen te verbranden, not for sale, maar je opmars nimmer zag stranden; Basquiat, je werken puilden uit vol van een revolutionaire boodschap, frasen die niemand in de (kunst)wereld ooit echt zag. Tot Angelou, strijdster van het eerste uur, je naar zich toetrok, één van haar rijmen, haar gedichten, dicht tegenover je intense beelden plaatste en zo een boek het leven schonk zodat kinderen hun angsten, het duister en al wat er in schuilt, konden overwinnen. En geloof me Basquiat, kinderen, vatten het, en dankzij u en Angelou, gaan ze vol nieuwe moed slapen om de volgende morgen het leven en zijn monsters te verslagen.
(Ooit in Monrose, Schaarbeek, meer dan 20 jaar geleden, leende H. me dit boek, ik geraakte eraan verknocht, hij vertrok voor altijd naar Malta en schonk me zo dit kleine wonder. En als het leven als een sneltrein op me afdondert is dit boek de noodrem die ervoor zorgt dat de trein stopt, ik me niet ertegen te pletter stort.)
