Sterke titel en dito roman
De proloog klinkt als Paris s’éveille. Ik ben meteen wakker.
Waar anders dan hier moest ik dit vertellen? Ik dankte deze stad aan jou en jij aan mij, ze was onbedoeld ons scharnier geworden. Hier zou ik de woorden erbij zoeken, voor mij en voor jou.
en
Hiervandaan stuur ik je deze berichten. Onze geschiedenis was een steentje in mijn schoen dat ik negeerde, maar toen ik het tevoorschijn had gehaald kreeg ik het niet meer teruggeduwd. Je zult er even de tijd voor moeten nemen. Luister.
Knap hoe Sacha Bronwasser mij bij het begin van haar vertelling bij mijn nekvel heeft en mij niet meer loslaat. De auteur deelt haar spannende roman bevolkt met interessante personages kundig in. Centraal staat Marie die haar levensknoop ontwart. In 1989 verliet zij als fotografiestudente halsoverkop Nederland en ging als au pair aan de slag in het Parijse gezin van Philippe. Hij vertoont ongewoon gedrag dat door de auteur heel geloofwaardig geschetst wordt.
Helemaal aan het einde besef ik dat de titel Luister perfect gekozen is. Een huzarenstukje van Bronwasser deze prestatie. Het besef dat dit eveneens een kunstzinnige roman is, was er al eerder. Zo ben ik dankbaar voor het aangereikte verschil tussen kijken en zien.
Wie ziet kan vertellen. En wie vertelt legt vast. We hebben de taal nodig om onze ogen te helpen.
