Generatie op generatie, een relaas

Ik lees graag romans van Stefan Brijs. Van De engelenmaker en Arend heb ik bijvoorbeeld echt genoten. Van Maan en zon ben ik minder overtuigd. Het is goed geschreven, maar het verhaal vond ik minder beklijvend. Het speelt zich af in Curaçao, waarbij we het leven volgen van familie Tromp. De nasleep van de kolonisatie en de grote kloof tussen arm en rijk vormen het scenario.

Zo groeit Max op in een armzalige omgeving met een taxichauffeur als vader. Hij is talentvol en als lezer wil je zo graag dat het lukt om zijn talenten te ontplooien. Maar eigenlijk heb je al snel door dat dit bijna een onmogelijke opgave is. Max zijn leerkracht, een broeder, volgt de familie van dichtbij en we worden meegenomen in zijn gevoel van onmacht over de hele situatie.

Het einde, dat is wel iets om stil van te worden. En alleen al daarom vond ik het toch de moeite waard om er deze leestip over te schrijven.