Waar ik woon

Somtijds is de timing perfect. (feb 2021) Wij en dus ook https://www.facebook.com/boeke... zijn ondertussen verhuisd naar de Nieuwe Dokken in Gent. Tijdens het voorbereiden van deze move, zo wil ik het benoemen aangezien wij nu als ‘ouderlingen’ in zo’n hippe buurt vol hipsters gaan wonen, kreeg ik Maison Beige in handen. Het kon dus echt niet beter passen.

In Maison Beige die ik steevast Maison Belge noemde kom je terecht in een luxeappartementencomplex middenin deze vernieuwde site. Eigenlijk is het niet zo verwonderlijk dat Maison Belge zo gemakkelijk doorheen mijn gedachten schoot want Elke Lenders laat je niet alleen binnen achter de gesloten voordeuren van de bewoners maar meteen ook achter de gesloten gezichten van de Belgen. Dit boek doorbreekt op grandioze en vooral heel aangename wijze veel taboes van de Belg. Het zet eigenlijk wel een beetje de Belg, de Vlaming die zo verkrampt in zijn comfortzone vastzit in zijn hemd. Maison Beige vertelt veel verhalen en is op een wel heel deskundige wijze gestructureerd, het verraadt een meesterverteller.

Op elke verdieping wonen op het eerste zicht, als je van buiten kijkt gewone mensen zoals u en ik. Maar dat is buiten Elke Lenders gerekend die je stuk voor stuk mee binnentrekt bij die bewoners en van die uiterlijk gewone mensen heel intrigerende personages maakt. De wijze waarop zij dit doet maakte veel indruk op mij. Zij geeft slechts met mondjesmaat die geheimen vrij, niet dat die zo spectaculair zijn maar zij bouwt er gaandeweg prachtige karakters mee op. Karakters die ook mij deden nadenken wie er nu eigenlijk woont achter al die nieuwe gesloten deuren in het appartementencomplex waar ik nu pas mijn intrek heb genomen. Ik neem mij, gestuwd door Maison Beige voor om nieuwe banden te smeden met mijn buren. Denk nu echter niet: “Mooi en leuk om al die verschillende karakters en hun besognes te leren kennen.” Neen, Elke Lenders connecteert op onnavolgbare wijze al die bewoners met elkaar. Zij doet dit ook opnieuw heel spaarzaam en langzaam. Traag bouwt zij al die aparte verhaallijnen op, verbindt die horizontaal maar ook in de tijd met elkaar en drijft je als lezer naar het plot van het boek toe. Menig thrillerauteur mag hier enkele lessen uit trekken. Over de personages zelf en hun verhalen geef ik niets prijs, ik wil de pret niet op voorhand bederven. Ik betrapte mijzelf tijdens het lezen regelmatig op een ah-zit-dat-zo reactie omdat elk personage in je hoofd blijft hangen terwijl de auteur naar een nieuw personages overschakelt, bij zoverre dat ik soms wel even terugbladerde om het echt goed te checken, dit is duidelijk geen vlak verhaal. En net zoals dat voorkomt bij iedereen liggen sommige personaliteiten jou meer dan andere. Bij mij waren dat duidelijk Rosa & Nikki. Hun verhalen worden zo mooi beschreven, ik heb daar zo van genoten.

Het is duidelijk dat het inlevingsvermogen van Elke Lenders een van de grootste troeven is die zij uitspeelt. Maison Beige een debuut dat jezelf in je hemd zet maar je toch minzaam voortduwt naar een prachtige samenhang en je met een hoog feelgood gehalte achterlaat.

Jan Stevens, redacteur boekensite.gent