Een warrig leven dat naar een fijne apotheose leidt

Dit boek fascineert me en irriteert me, tegelijk.
De schrijfstijl voelt associatief, springerig. Wat Akbar schrijft is schrijnend, triest, voelt als 'waar', blijft boeien, blijft lokken.

Ik las Martelaar! twee keer, vlak na elkaar. 'T boek bleef overeind. De ergernis ook maar was niet storend.

Zelfs de afloop van 't gebeuren dreigt te gemakkelijk te zijn en was heel acceptabel.
Boeiend! Met thema's en vragen die wij in 't leven ook tegenkomen.
En een inkijk in de Iraanse cultuur.

Ondanks ergernis en warrigheid: een aanrader.