Teder en ontroerend

Soms werpt een boek je in een wereld die ver van de jouwe lijkt, maar toch diep raakt. Mijn koningin, het debuut van Jean-Baptiste Andrea, doet precies dat. Dit ontroerende verhaal neemt je mee in het hoofd van Shell, een twaalfjarige jongen die anders denkt dan zijn leeftijdsgenoten en zich niet thuis voelt in de wereld om hem heen.

Shell groeit op in een afgelegen gebied in de Provence, waar hij de benzinestation van zijn ouders helpt bedienen. Hij wordt gepest op school en voelt zich nergens echt thuis. Zijn leven is klein, maar zijn verbeelding des te groter. Wanneer hij vermoedt dat er een oorlog woedt in de bergen achter het station, besluit hij op pad te gaan om te strijden, gewapend met niets meer dan zijn overtuiging en het geweer van zijn vader.

Als lezer voel je dat zijn avontuur niet zonder gevaren is. Shell heeft geen voedsel of onderdak en het is onzeker hoe lang hij zal volhouden. Toch blijft hij vastberaden, totdat een val van een steile helling zijn tocht abrupt beëindigt. Dan verschijnt Viviane, een mysterieus en eigenzinnig meisje van zijn leeftijd, dat zich over hem ontfermt. Ze noemt zich zijn koningin en Shell, met zijn open geest, gaat volledig in haar verhaal mee.

Andrea weet meesterlijk Shells denkwereld tot leven te brengen. De stijl is eenvoudig, maar poëtisch, met weinig dialogen en rake beelden die je diep in zijn beleving trekken. Shell is ontwapenend eerlijk over zijn eigen beperkingen, maar zijn fantasie maakt hem ook uniek. Zijn gedachten zijn puur, zijn logica eigenzinnig en zijn manier van kijken naar de wereld is hartverscheurend mooi.

Met Mijn koningin laat Andrea zien hoe rijk en complex een kinderlijke geest kan zijn, hoe verbeelding troost biedt en hoe vriendschap betekenis geeft, zelfs in een wereld die niet altijd begripvol is. Een tedere, ontroerende roman die je nog lang bijblijft.