Een straffe verstripping vol tragiek

De indrukwekkende roman Au revoir là-haut van Pierre Lemaitre won in 2013 de Prix Goncourt. Het boek werd door critici geroemd als ‘klacht tegen een land die zijn doden herdenkt maar de overlevende soldaten vergeet’. Twee soldaten die gedesillusioneerd terugkeren uit de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog staan centraal. In de maatschappij krijgen ze niet de erkenning waarop ze gehoopt hadden. De gruwelen van de oorlog komen in eerste instantie aan bod, maar schokkender is nog de onverschilligheid van landgenoten voor wie ze gevochten hebben en de geslepenheid van de personages die voor alles hun eigen belangen veilig willen stellen.

Twee jaar later verscheen de beeldroman getekend door Christian De Metter, nadien vertaald als Tot ziens daarboven. Deze meeslepende graphic novel laat je achter met een pessimistisch gevoel over de mensheid. Maar tegelijkertijd is het een ode aan vriendschap. Vriendschap die alles doorstaat en als houvast wordt gebruikt door de hoofdpersonages Albert en Édouard. Hoewel de Eerste Wereldoorlog een belangrijke rol speelt is het toch geen oorlogsboek. De focus ligt op de nasleep en de dingen die mensen doen om geld te verdienen en te overleven. In de intrige zitten menselijke eigenschappen als trots, bedrog, verraad en jaloezie knap ineengevlochten. De plot is helder, het aantal personages is beperkt, hun karakterisering duidelijk. Deze indrukwekkende adaptatie zuigt je vanaf het eerste moment in het verhaal.

Hoe hartverscheurend het verhaal ook is, het zijn de tekeningen van Christian De Metter die indruk maken. Zijn beeldende stijl is zeer passend voor de verstripping van deze pijnlijke vertelling. Veel wordt gezegd in woordloze kaders en expressieve kleuren en gebaren. De tekeningen zijn realistisch maar op een bijna schilderachtige manier met een subtiel kleurpalet. De hoofdkleur is grauwgrijs, goedgekozen bij dit onderwerp.

Tot ziens daarboven is een sterke graphic novel van een straf verhaal vol tragiek.