Geslaagde adaptatie van klassieker

De imperatief Speak op de cover van deze knalroze graphic novel is een noodkreet van de dertienjarige Melinda. Tijdens een stiekem maar overvol zomerfeest belt ze de politie, wat haar allesbehalve in dank wordt afgenomen. Ze wordt een outcast, verliest haar BFF en loopt verloren en alleen rond op de middelbare school. Een depressie lonkt en trekt haar pijlsnel de dieperik in. Enkel tijdens de lessen artistieke vorming kan ze, dankzij de steun en erkenning van haar leraar, haar gevoelens een plaats geven. Want tijdens die zotte/zatte fuif is er wel degelijk iets gebeurd waar de zwijgzame Melinda geen woorden voor vindt.

Deze graphic novel was eerst een roman van Laurie Halse Anderson, die in 1999 het levenslicht zag. Het verhaal sloeg in als een bom, en stond jarenlang op de lijst van Verboden Boeken in Amerika. Illustratrice Emily Carroll weet met haar uitgekiende beeldkeuze deze roman, die grotendeels uit dagboekfragmenten bestaat, hernieuwd in de belangstelling te plaatsen. Melinda's angst voor spiegels, walging van zichzelf, metaforiek met bange konijntjes en het zichzelf pijnigen door letterlijk haar lippen kapot te bijten maken dat de loodzware thematiek een beklijvende indruk maakt.
Een graphic novel die ik heel graag gelezen heb, en waarvan ik vermoed dat hij veel jongeren kan boeien. Eentje die binnenkort zeker in mijn wekelijkse boekpromotie belandt.