Meer dan troost
Zoals de dag
uit de nacht treedt
treedt het leven
uit de dood
er is liefde
die niet sterft. - Toon Hermans
Het is jammerlijk maar waar: de dood maakt deel uit van het leven. Aan iedereen komt een einde. Nadat ik afgelopen zomer twee grootouders verloor op minder dan twee maanden tijd, was ik op zoek naar een troostend boek voor mijn vader. We stonden aan de vooravond van de feestdagen. Voor mij de eerste kerstperiode zonder mijn grootouders, voor mijn vader zonder zijn ouders. Ik voelde dat hij nood had aan steun.
Ik ging dus op zoek. Ik wist op voorhand dat ik met een dik fictieboek over verlies niet goed zou zitten. Daar zou mijn vader geen boodschap aan hebben. Hij leidt een druk leven en heeft het hierdoor moeilijk om veel te lezen. Nadat ik mezelf bijna verdronken had in honderden reviews, viel mijn oog op het boek van Manu Keirse. De titel sprak me aan: vingerafdruk van verdriet. Voor ik een definitieve beslissing wou nemen of dit nu hét boek was, wou ik het eerst natuurlijk zelf lezen. Ik werd onmiddellijk gegrepen. Dat had ik niet verwacht. Het eerste gedicht hield me al minutenlang vast. Ik wist het toen al: ja, dit was inderdaad hét boek.
Vingerafdruk van verdriet bestaat uit gedichten, schilderijen en teksten over hoe rouw en verdriet voor iedereen anders is. Alles is zó herkenbaar. Daarom niet alleen over mijn rouwproces, maar ook over dat van de mensen om me heen. Hoe ga je om met iemand die aan het rouwen is in je dichte omgeving? Hoe ga je om met de rouw van een ander, als je zelf nog alles moet verwerken?
Een echte aanrader voor ieder die in een rouwsituatie terecht komt.
Synopsis
Handreiking aan mensen die rouwen om de dood van een geliefde.