Een fictieve terugkeer

In zijn nieuwste boek neemt Kader ons mee op een virtuele reis naar zijn thuisland Iran. Terugkeren naar Iran is extreem gevaarlijk voor iedereen die het regime bekritiseert. Dus doet hij het maar op zijn manier als schrijver. Hij bezit genoeg verbeelding om zijn verhaal zo realistisch te laten klinken dat u zou denken dat het echt gebeurd is. In het verhaal verweeft hij ook de vele problemen die de bevolking moet ondergaan onder het regime van de Ayatollahs. Hij ontmoet vele mensen waaronder zijn moeder en een paar goede vrienden, waaronder een groot dichter en een bekende heelmeester. Met deze belangrijke vrienden maakt hij een tocht naar de bergen om aldaar in alle verlatenheid te knutselen aan een telescoop voor de sterren en de hemellichamen te bekijken. De autoriteiten weten hem wel zitten maar hij denkt dat hij beschermd wordt door zijn bekende vrienden. Hij verstaat de kunst om op een eenvoudige wijze onze aandacht te blijven trekken. In het laatste kwart van het verhaal, wanneer hij nogal langdurig over zijn nog te maken telescoop schrijft, komt er een beetje verveling bij kijken. Ondanks dit, is het opnieuw een mooi boek om lezen.