Alles is spelen

Ik vergeet steeds hoe geweldig ik Richard Powers vind als schrijver. Wanneer hij een nieuw boek uitbrengt, dan intrigeert me dat, maar het triggert me niet meteen om het te lezen, zoals nieuwe boeken van andere auteurs dat doen. En elke keer, wanneer ik zijn boeken uitheb, bewijst hij weer hoe fout ik daarin ben. Ik zou elk van zijn boeken onmiddellijk moeten verslinden.

Maar het zit zo. Playground, net zoals bijvoorbeeld The Overstory, zijn boeken met ingenieus verweven en complexe verhaallijnen, wat maakt dat je toch even tijd nodig hebt om elk personage te leren kennen en om te begrijpen waar het eigenlijk over gaat. In Playground maak je kennis met Todd en Rafi, maar ook met Ina, en met Evelyne Beaulieu. Van elk van hen, misschien nog het minst van Ina, krijg je een uitgewerkt achtergrond verhaal, dat uiteindelijk verklaart wat hen allemaal toevallig bij elkaar brengt. Ik had de achterflap bij de aanschaf van het boek snel gelezen en deed dat niet meer wanneer ik het boek uiteindelijk ter hand nam. Ik raad je aan dat ook niet te doen, zo laat je het boek je meer verrassen.

Want verrassen doet het. Richard Powers sleept je zo mee in zijn verhalen dat je altijd denkt te weten waar het naartoe gaat, maar hier en daar brengt één zin je uit balans en kan je niet anders dan sneller verder lezen. De auteur is een meesterverteller die enorm veel kennis over zijn thema kan etaleren om zo de verhalen van zijn personages geloofwaardiger te maken. Ik heb nog nooit zoveel namen van vissen, koralen en onderwatercreaturen gelezen, net zoals ik nooit zoveel inzicht heb gekregen in de geschiedenis van programmeren en AI. Deze twee onwaarschijnlijke thema’s brengt hij moeiteloos samen in een allesomvattend verhaal dat een logica heeft die je niet kan ontkennen. Ik wil niet te veel weggeven daarover, maar dit boek heeft mij weggeblazen. Ik vind het een absolute aanrader.