Vuur, een boek om twee keer te lezen, een keer voor het verhaal en een keer om alle details een plaatsje te geven

Het derde deel van de Elementen-cyclus blijft na het lezen toch wat in mijn hoofd malen. Het verhaal gaat over Freya, een excellente chirurge in huidtransplantaties, succesvol op haar werk, alleenstaand. Bij haar werk wordt ze bijgestaan door Aaron Umber, een student geneeskunde die voor drie maanden stage bij haar loopt en Louise Shaw, een verpleegkundige die bijna op pensioen gaat. Dat Aaron bij haar stage loopt op de afdeling brandwonden is eerder opmerkelijk, meestal kiezen studenten voor kindergeneeskunde of algemene geneeskunde. Ze duldt hem maar heeft er een raar gevoel bij.

Door een voorval in haar jeugdjaren heeft ze een trauma opgelopen door een tweeling die op dat moment veertien jaar was. Ze is misbruikt en mishandeld en heeft daar weerwraak op genomen. In het boek is ze 36 jaar en neemt ze nog heel regelmatig wraak op jongens van veertien jaar. Op welke manier, laat ik aan jullie over om te lezen, maar het is wel schokkend. Op één van haar raadplegingen krijgt ze te maken met een geval van kindermishandeling. Freya schat de situatie volledig verkeerd in. Het hele verloop van een gesprek is ze ervan overtuigd dat de vader de schuldige is, maar het blijkt een geval te zijn van mishandeling door de moeder.

Er is opnieuw een link met het boek aarde, heel subtiel volgt een enkele zin waarbij het appartement dat Freya bewoond, van een voetballer is geweest die betrokken was bij een verkrachtingszaak. Zelf maakte ze deel uit van de jury in diezelfde verkrachtingszaak.

In het boek moet je alles goed lezen. De hele roman door, lost Boyne kleine details die plots op het einde in elkaar vallen. Zo lees je bijvoorbeeld heel argeloos dat Freya bij het verlaten van haar appartement haar portemonnee vergeet en een blikje cola fris zet. Het lijkt allemaal heel argeloos maar past naadloos in het verhaal. Ook een toevallige ontmoeting met een tv-presentator is niet zo onschuldig als je op het eerste zicht leest. Zelfs het cijfer van het aantal verkrachtingen van mannen en vrouwen is doelbewust gebruikt.

Er is ook een duidelijke verwijzing naar de natuurelementen en vuur speelt de hoofdrol in dit verhaal. Je zou denken dat Freya voldoende wraak genomen heeft door middel van het element vuur, maar blijkbaar niet.

Het boek heeft me achteraf zeer erg bezig gehouden. Hoe kan iemand zo wreed zijn? Wat Freya in het verleden overkomen is, is erg maar de manier hoe zij weerwraak neemt op de maatschappij is gewoon niet te beschrijven. Ze heeft er ook geen greintje last van en blijft hetzelfde scenario steeds maar weer herhalen. Je zou je de vraag kunnen stellen of het een onverwerkt trauma uit haar jeugd is of een gevolg van de opvoeding, zowel haar moeder als grootmoeder werden als tiener zwanger.

Op het einde krijgt het boek een heel verrassende wending en er is een open einde. Zal John Boyne bij het laatste deel verder ingaan op dit verhaal of blijft het bij een verwijzing. Wie weet? Ik kijk alvast heel hard uit naar het laatste deel van deze cyclus.