In de wolken over Afrika

Beryl Markham verbrijzelde meer dan één glazen plafond: ze was de allereerste professionele renpaardentrainster en de eerste vrouw met een pilotenbrevet. In 1936 vloog ze als allereerste solo en non-stop van Engeland naar Amerika, tegen de heersende windrichting in. En dan schreef ze ook nog eens zo goed, dat zelfs Hemingway zwaar onder de indruk was van haar talent.

Beryl groeit op in het begin van de 20^ste eeuw in het koloniale Kenia, alleen met haar vader op de boerderij die hij er uit de grond stampt in de Riftvallei. Ze speelt met haar beste vriend Kibii, een jongen van de Nandi-stam, en gaat blootsvoets jagen met de volwassen krijgers. Ze is van geen kleintje vervaard, niet bepaald kleinzerig en is tevreden met het hoogstnodige. Later werkt ze intensief samen met baron Blixen, de ex- echtgenoot van Isak Dinesen, die andere Europese die schreef over haar leven in Afrika.

In Westwaards met de nacht vertelt Beryl haar verhaal tot en met haar recordvlucht. Haar stijl is tegelijk helder, nuchter, beeldrijk en grappig. Elk woord is precies juist, elke vergelijking origineel, elke observatie treffend. Bijvoorbeeld: “Het wezen van de olifantenjacht is ongemak, in zo’n overweldigende hoeveelheid dat alleen de rijken het zich kunnen veroorloven.”

Ze houdt intens van Afrika, dat mooi maar meedogenloos is: "Afrika is mystiek, het is wild, het is een snikhete hel, het is een paradijs voor fotografen, het walhalla van een jager, een utopie van een escapist, het is wat je wilt, en het weerstaat alle interpretaties. Het is het laatste overblijfsel van een dode wereld of de bakermat van een glimmende nieuwe, voor veel mensen, voor mezelf, het is gewoon 'thuis'. "

Haar boek kwam voor het eerst uit tijdens de Tweede Wereldoorlog maar raakte snel vergeten. In 1983, toen Markham al 80 was, werd het heruitgegeven en kreeg ze de literaire erkenning die ze verdiende.