Liefdesverhaal met een hoek af

Pollux en Faye worden op dezelfde dag geboren in het dorp Zeevonk op het eiland Liggekind. Daar en op het naburige Andreiland wonen de afstammelingen van de Breukelingen. Ze beschouwen zichzelf als de enige overlevenden ter wereld van een tweede zondvloed in 1672. Van de Oude Wereld zijn maar schaarse snippers kennis bewaard:

‘Het is belangrijk voor ogen te houden dat de Breukelingen het hier heel zwaar hadden in de eerste decennia aan het einde van de zeventiende eeuw.’

‘Waarom eigenlijk de zeventiende,’ vroeg Marianne op fluistertoon. Faye en Pollux hadden elk een deel van haar schoot ingepalmd en sliepen vast.

‘Waarschijnlijk rekenden ze vanaf Aeneas.... Goud vonden ze daar heel waardevol; kennelijk dachten ze dat ze er ijzer van konden maken.’...

'Waarom vertrokken ze eigenlijk?'

'Het moet heel slecht gegaan zijn in het Holland van de 17de eeuw.'

Volgens de dorpelingen zijn Pollux en Fay voor elkaar geboren, en het ziet er naar uit dat ze een mooie toekomst op het vredige Zeevonk voor zich hebben. Maar dan gaat het verhaal resoluut een andere kant uit: Andreilanders verstoren wreed het leven van Pollux en vooral dat van Faye. Bovendien komen de personages in opstand tegen het lot dat de auteur hen toedeelt, terwijl over de schouder meelezende buitenstaanders hem ‘adviseren’ over hoe hij zijn roman moet schrijven. En dan is er nog Sandra, zijn geliefde die hij met het boek wil terugwinnen. Komt dat allemaal nog goed?