Een jaar schaapjes tellen
Geen herderinnetjesromantiek in dit boek, wel het ruige leven van traditionele schapenboeren in Noord-Engeland. Zowel voor hen als hun schapen geldt: ze zijn honkvast en een ras apart, en dat is absoluut niet denigrerend bedoeld. De schapen, Herdwicks en Swaledales, leren van hun moeders om nooit van hun eigen weide af te gaan. Het zijn robuuste oude rassen die de barre omstandigheden in de bergen van het Lake District aankunnen.
Net zo gaan de schapenboeren door weer en wind om voor hun dieren te zorgen: de kuddes verhuizen van hoger naar lager gelegen weiden en omgekeerd, scheren en verzorgen, gras oogsten, hooi voeren in de winter, assisteren bij het lammeren, dieren kopen en verkopen om kampioenen te fokken, naar schapenmarkten en -wedstrijden gaan en ook nog het landschap onderhouden. Al drieduizend jaar geven ze hun levenswijze, kennis en wijsheid aan elkaar door.
James Rebanks beschrijft een jaar uit zijn leven, dat van zijn familie en de hechte boerengemeenschap op het ritme van de seizoenen, en ook de schoonheid van dat woeste landschap. Dat alles dreigt te verdwijnen onder druk van de geïndustrialiseerde grootschalige landbouw.
James Rebanks' lagere en middelbare schoolcarrière gingen de mist in, omdat hetgeen op school verteld werd hem absoluut niet interesseerde. Tot hij dankzij de boekenkast van zijn moeder literatuur ontdekte, als jonge twintiger zijn diploma middelbaar onderwijs via avondschool behaalde en daarna in Oxford geschiedenis studeerde. Maar het Lake District en zijn oude leven waren sterker. Vandaag is hij schapenboer, maar ook Unesco-expert inzake duurzaam toerisme en werelderfgoed.
