Integer verhaal over een zoektocht van een jongen naar zijn vader in Ijsland

Ik heb iets met Scandinavië. Wat precies, daar kan ik niet echt de vinger op leggen, maar iets uit die cultuur trekt mij enorm aan. Het ruige, het verhalende, het teruggetrokkene,... Het moet zijn dat er toch een beetje Vikingbloed door mijn aderen stroomt!
Zweden, Denemarken en Finland bezocht ik al, IJsland prijkt nog op mijn lijstje. Toevallig kruiste IJsland de voorbije week vaak mijn pad. Ik keek naar de IJslandse serie "Katla" op Netflix (over een vulkaan die uitbarst en de verborgen verhalen die daardoor naar boven komen), ik vind de traditie van "Jolabokaflod" in IJsland de max (boeken schenken en lezen én chocomelk drinken rond het haardvuur op kerstavond in familiekring) én ik las het nieuwe boek van Reine De Pelseneer, dat zich ook in IJsland, meer specifiek in Stykkishólmur, afspeelt.

In Alles wat groots voelt trekt de 18-jarige introverte woordenfluisteraar Tor naar IJsland om zijn vader te ontmoeten, die (nog) niet van zijn bestaan afweet. Een moedig avontuur voor iemand die woelwatert en dolend is. De woeste IJslandse natuur overweldigt en imponeert Tor (én de lezer!), maar maakt hem ook sterker en zekerder.

Een warme, aangenaam deinende coming-of-age roman, gesitueerd in een duizelingwekkend landschap, om deze koude druilerige wintermaanden door te komen. Een verhaal om je aan te laven en om je in te nestelen!

"Ik schrijf geen heldhaftige verhalen, geen gedichten die de wereld op zijn kop zetten. Voor mij is schrijven zoeken. Een manier om mijn gedachten te ordenen en door de dagen te navigeren."

Wat hou ik van dit soort integere verhalen, waar aandacht en ruimte is voor taal en natuur, een ode aan de verwondering! Reine, jouw boek krijgt een bijzonder plaatsje in mijn boekenkast!