Nijs danst op Werchter, ze rockt er stevig op los
Met Alors on danse gaat de Vlaamse auteur Ines Nijs vol bezieling verder met haar Werchter-drieluik. Born to be wild, het eerste deel, leverde haar de Hercule Poirot-debuutprijs 2024 op.
Lexi Callier, een alleenstaande moeder uit Werchter is onderzoeksjournalist. Ze is dol op motorrijden en rock-‘n-roll. Ditmaal raakt ze in de ban van een moord op fruitteler Marc De Beer. De man is op een afschuwwekkende wijze om het leven gebracht tijdens een optreden van Stromae op Rock Werchter.
Met de hulp van haar kompaan Karl Johansen gaat Lexi op jacht naar de moordenaar. Is Marissa, de vrouw van De Beer, echt onschuldig? Tegelijkertijd worden Lexi en Karl elk afzonderlijk geconfronteerd met hun privéleven. Blijven de twee overeind en vatten ze de dader?
‘Wanneer ze wat later het huis verlaat, kijkt ze naar links en naar rechts voor ze in haar auto stapt. Niemand. Wat niet wil zeggen dat er niemand is. Waakzaam blijven. Voorzichtig zijn. Altijd en overal.’
Alors on danse kan best als een losstaand misdaadverhaal gelezen worden. De auteur verwijst, telkens wanneer het enigszins nodig is, naar eerdere gebeurtenissen uit het eerste deel. Andermaal staat het Vlaams-Brabantse festivaldorp centraal als het kleurrijke decor van het spannende boek. Nijs gaat sterk van start, terwijl ze gelijktijdig een mistig waas over het gebeuren hangt. Je vraagt je zelfs af of hier geen vergissing in het spel is. Een knappe vondst van de schrijfster in elk geval. Ze zet de lezer graag op het verkeerde been. Wees gerust; mits wat geduld vallen alle puzzelstukjes uiteindelijk keurig in elkaar. De intelligent opgezette constructie getuigt van haar talent en vakkennis.
Nijs injecteert een stevige dosis heldere dialoog en ze geeft de feiten weer in chronologische volgorde. De ik-verteller die regelmatig opduikt, versterkt het mysterie. Hierdoor raak je werkelijk rechtstreeks betrokken. De vaart is constant aanwezig, evenals de (vooral onderhuidse en dreigende) spanning. Tevens krijgen de belangrijkste personages zoals Lexi, haar blinde dochter Laetitia en Karl, ruimschoots voldoende karakteruitdieping mee. Dit is een belangrijk pluspunt, zeker als je dit element vergelijkt met Born to be wild.
Deze cosy crime thriller is neergeschreven in een aantrekkelijke rechttoe rechtaan stijl en taal. De eerder korte hoofdstukken dagen je uit om verder te blijven lezen. Reserveert de schrijfster aan het einde van Alors on danse stiekem nog een veelbelovende verhaallijn voor deel drie? Kortom: Ines Nijs danst op Werchter; ze rockt er stevig op los. Uitkijken naar Psychokiller, voorzien voor mei 2026.
