Wil je de waarheid weten?

Het vervolg op Voordat de koffie koud wordt neemt je opnieuw mee naar dat ene cafeetje in Japan waar je heel kort (voordat de koffie koud wordt) een tijdreis kan maken om iemand (opnieuw) te ontmoeten.

In het Engels heet het boek Tales from the café. In het Nederlands licht de titel al een tipje van de sluier op. Niet dat het hier gaat over geheimen die niet mogen geweten zijn, het gaat vooral over gevoelens die niet altijd uitgesproken werden/worden.

In het begin vond ik het wat verwarrend om de personages (met hun Japanse namen) uit elkaar te houden, maar het wende wel. En uiteindelijk zijn er ook niet zoveel personages.

In het eerste boek maakten vrouwen een tijdreis. In dit tweede boek zijn het mannen die iets willen zeggen.

Het zijn opnieuw 4 korte verhalen waarin wel wat herhaling sluipt (bv. de regels bij het tijdreizen). Overbodig voor mij. Ik ging hierbij liever wat door.

Kawaguchi zet aan tot nadenken over hoe wij eigenlijk (niet) communiceren en hoe belangrijk het is om in jezelf te blijven geloven. Het is deel van je geluk.

Welke gedachten spelen in onze hoofden? En in de hoofden van mensen die ons dierbaar zijn?

Soms zou ik het gemakkelijker vinden als iemand gewoon mijn hoofd zou kunnen lezen en zo de waarheid kent.

Dan zou ik minder wakker liggen en me afvragen of ik iets wel goed verwoord heb.

Al vormt die zoektocht in gesprekken tussen mensen, naar woorden die een gevoel zo goed mogelijk benaderen ook zoveel moois en waardevols op.

Zou dat hetzelfde zijn als alles voor iedereen volledig duidelijk is?

Mensen zijn verschillend en ervaren dingen anders. Zo gaat het ook met woorden en gedragingen. Blijf je samen met mij mee zoeken zodat de waarheid uitkomt? 🙂