‘Noem me een fucking wervelstorm’

'Waarom zouden we mooi moeten zijn? Waarom draait alles daarom? Mooi voor wie? Noem me een heldin. Noem me vindingrijk. Noem me een fucking wervelstorm.'

Sophie Hardcastle schrijft met een poëtische schoonheid over de zee en haar bewoners. Over gletsjers en het ijs. Maar Benedendeks gaat eigenlijk vooral over Olivia, die als enige vrouw in het gezelschap van vijf mannen aan boord van een schip gaat. Als op een nacht een van hen haar grenzen overschrijdt, ontdekt ze dat niemand je benedendeks hoort schreeuwen.

Vrouwen aan boord brengen ongeluk: de mannen proberen het seksueel grensoverschrijdend gedrag te vergoelijken door op deze ‘mythe’ terug te grijpen. Het is de ultieme vorm van victim blaming. Oli voelt zich machteloos, niet gehoord. Haar leven lang zal ze water associëren met deze gruweldaad.

'Ik hou haar hand vast, stel me voor dat wij ook ijsbergen zijn. Wij allemaal. Vrouwen. Vrouwen die aan de oppervlakte komen. Dat is wat je van ons ziet. Maar onder de oppervlakte dijen we uit. Eisen we ruimte op.'

Benedendeks is een feministische roman over een veelheid aan thema’s: seksueel grensoverschrijdend gedrag, kunst, klimaatverandering, de relatie tussen kinderen en hun ouders, natuur, liefde en vriendschap. Met dit rauwe, pijnlijke verhaal geeft Hardcastle een stem aan zij die nee zeggen en zij die grenzen aangeven.

'Stel je voor dat de gletsjers schilderijen uit het Louvre waren, dat ze smeltend van de muur zouden druipen. Mensen beseffen niet dat ook dít onze geschiedenis is.'

Benedendeks is zwaarmoedig en heftig verhaal waarvan je gegarandeerd buikpijn zult krijgen. Soms moest ik het boek echt even wegleggen omdat ik het niet meer kon verduren. Tegelijkertijd viert Hardcastle de (natuur)kracht van vrouwen, laat ze ons door Oli’s synesthesie de wereld in bijzondere kleur ervaren en vraagt ze aandacht voor vrouwelijke kunstenaars en de vrouwelijke blik op de wereld.

💙 Mijn complete recensie lees je op boekvinder.be.