Een fantasierijk meisje te midden van de gruwelen van oorlog

Rima is een Syrisch meisje dat niet praat. Ze vertelt over haar leven in een land dat geteisterd wordt door oorlog - een waanzin die ze nog steeds niet kan begrijpen als ze er middenin terechtkomt na een voorval waarbij haar moeder verdwijnt, en hoe zou het ook te begrijpen zijn? Een belangrijk verhaal omdat het een beeld geeft van hoe het voor zovele mensen - hier meer bepaald een kind - is om in een land te leven (en al te vaak ook, te sterven) dat verscheurd wordt door oorlog. Ze springt van de ene herinnering naar het andere gedachtenspinsel en dat maakte dat het even duurde voordat ik 'in het verhaal zat'.

Maar die verwarring is een goede voorstelling van hoe het leven van een kind in zo'n chaos en angst eruitziet. Hoe het onderscheid tussen feiten, herinneringen, dromen, verbeelding,... niet altijd even duidelijk is en door elkaar loopt. Hoe zou je zo'n gruwelen in een logische, chronologische volgorde kunnen beschrijven, zonder helemaal door elkaar geschud te worden? Het is heel poëtisch geschreven. Rima is een bijzonder meisje, met een uitgebreide fantasie en een rijke innerlijke wereld, wat in schril contrast staat met de gruwelen die ze rond zich ziet en meemaakt.