Wie vermoordde Muggemietje

Juf heb jij het al gehoord?
Muggemietje is vermoord.
Ze zat op een bladzijde, het arme wicht.
Toen sloeg het boek zijn kaften dicht.
Ze ligt gestorven in een plas
waar eerst gewoon een letter was.
Dit boek, wij zagen het meteen,
is vals, is boos, het is gemeen.
Een boek kan uit zichzelf niet dichtslaan, zegt de juf. Maar toch wordt het boek naar de kast verbannen.
De letters zijn boos. Maar Boek blijft volhouden dat het onschuldig is. Wie is dan de moordenaar?
De letters bedenken een plan. Eerst moet Boek weer uit de kast.
En dan is het tijd voor WRAAK!

'De geheime moord op Muggemietje' is in beginsel een moordmysterie waarin de jonge lezer moet uitvinden hoe Muggemietje, die in een klaslokaal vloog, toch tussen de bladzijden terecht kon komen. Het boek vermoordde nl. een onschuldige mug die uit zat uit te rusten tussen bladzijde 8 en 9. Het boek sloeg dicht en de mug was plat. Er bleef alleen een bloedvlek over. De letters in het boek zijn woedend. Het boek heeft hen in een kwaad daglicht gesteld: niemand wil hen nu nog lezen, het boek eindigt op een plank, niemand slaat het boek nog open. Maar dan verzinnen de letters een list... en ontdekken dat het boek misschien toch onschuldig is...

Muggemietje mag dan wel aan haar einde zijn gekomen, het betekent wel de start van een moordonderzoek met een speciaal einde.

Maar dit zou geen 'Van Lieshout' zijn als er ook niets kunstigs geëxperimenteerd werd! ‘Muggemietje' kent alvast een ongewoon personage, namelijk het boek dat zelf tegen de muggenmepper optreedt. In 'Ze gaan er met je neus vandoor' gingen de letters onderling met elkaar de strijd aan. In dit boek beginnen de letters een opstand tegen het Boek zelf. Op die manier vullen beide boeken elkaar aan en kun je hen door hun verschillende invulling in vorm en inhoud als duo bekijken.

Net zoals in 'Ze gaan er met je neus vandoor' zijn er ook in ‘Muggemietje’ veel details te ontdekken. Hoe kun je bijvoorbeeld verbeelden dat grote letters opeengedrukt in een hoekje staan om het boek uit de kast te laten vallen? Waarom is de ene bladzijde donker of zijn er hoekjes omgevouwen? Zo zijn er een heleboel typografische grapjes te zien. Naast het visuele is Ted van Lieshout opnieuw vindingrijk op taalgebied in de alfabetische scheldkanonnade.

Een heel leuk boek. Vanaf de eerste regels word je in het verhaal meegesleurd en lees je het in één ruk uit. Het verhaal is gedeeltelijk in rijm geschreven en doet soms denken aan Annie M.G. Schmitt. Geschreven met heel veel humor. Knap talig uitgewerkt. Leuke vondsten spannend en grappig. Een opvallende gele cover met hierop een uitvergrote Muggemietje.

Opnieuw een geweldige leesbeleving, want Van Lieshout levert andermaal een boek af dat speelt met het idee dat een boek meer is dan letters op papier. Een groot deel van het leesplezier komt nl. voort uit de vormgeving. Sommige bladzijden zijn fel geel en andere donker grijs, afhankelijk van het feit of het Boek open of dicht is. Daarnaast hebben de letters verschillende groottes, verspreiden ze zich over de pagina’s, zijn er bladzijden met ezelsoren en kreukels, zijn er en beschadigingen die gemaakt zijn door een schaar, een schroevendraaier… Een boek zoals alleen Van Lieshout kan schrijven.

Voor de jonge leze een uitdaging om de detective op te lossen. Ik lees het binnenkort met mijn neefjes en ik ben er zeker van dat ze zullen gieren van het lachen. Heel graag gelezen!