Epos in een vergane wereld

De filmisch geschreven roman De grote wereld van de Franse bestsellerauteur Pierre Lemaitre vertelt het verhaal van de Pelletiers, een vooraanstaande Franse zeepmakersfamilie in het Beiroet van de jaren veertig. Patriarch Louis hoopt zijn succesvolle bedrijf over te dragen aan zijn oudste zoon Jean, maar dat gaat gruwelijk mis. Jean laat het bedrijf niet alleen bijna failliet gaan, maar begaat ook een verschrikkelijke misdaad die de hele familie dreigt mee te slepen...Drie liefdesverhalen, een klokkenluider, twee processies, een ambitieuze journalist, een tragische dood, een incognito actrice, een mysterieus accent, de terugkeer van het verleden, een plotselinge en onweerstaanbare passie. En een paar moorden. Pierre Lemaitre doet wat hij het beste kan en verweeft een filmisch geschreven, onontkoombaar drama met briljante stijl, heerlijke personages en sociaal commentaar. Het resultaat is een epische en aangrijpende familiesaga.

Ik heb mij geamuseerd, heb mij laten meenemen in een familiesaga zoals alleen Lemaitre jou daarin kan onderdompelen. Niet zo treffend en begeesterend als ’Tot ziens daarboven’ dat blijft wel op eenzame hoogte staan. Maar weet dat Lemaitre heel veel verrassingen in petto heeft voor de lezer en hij kan als geen ander linken leggen met zijn ander werk. Wie ‘Tot ziens hierboven’ heeft gezien en dat raad ik ten zeerste aan zal na het lezen van dit verhaal mij zeker begrijpen. Lemaitre legt de wonde van Frans-Indochina in de nasleep van de Tweede wereldoorlog pijnlijk bloot als een van de zonen van de Pelletiers naar Saigon vertrekt omdat zijn geliefde, een legionair van het Vreemdelingenlegioen daar verdwijnt. Het was de voorloper van de Vietnamoorlog, het Westers imperialisme ten top. Dit verhaal verweeft Lemaitre naadloos met de lotgevallen van de andere zonen en dochter, elk met hun demonen en trauma’s maar de genadeklop komt pas op het eind van het boek. De titel De grote wereld waarin Lemaitre zijn personages de wereld rond laat reizen van Beiroet naar Parijs en Saigon is behoorlijk trefzeker want naast die fysieke reizen maken de personages ook kennis met de grote wereld als individu.

Het zou echter Lemaitre niet zijn mocht ook in dit verhaal geen gruwelijke rode draad zitten, een draad die trouwens op het eind van het verhaal een los eindje heeft. Het zou best kunnen dat hier nog een vervolg op komt ofwel gaat Lemaitre ervan uit dat niet altijd alles het daglicht ooit zal zien. Los van deze verschillende levenslopen slaagt Lemaitre er in om zijn personages genadeloos karikaturaal uit te vergroten en mij daar dikwijls een glimlach ontlokte maar eveneens ongeloof, verbazing en zelf mededogen. Geschreven in een tijdsbeeld die wij niet meer voor mogelijk houden. Een heerlijk boek dat mij terug naar de historiek van Vietnam voerde, my second homeland.