Vlot lezend met een onverwacht plot
Het gezin Clark is net verhuisd naar het afgelegen Isle of Mull, een eiland voor de kust van Schotland. Dan raakt de zeventienjarige Adriana vermist. Haar ouders zijn radeloos – de lokale bevolking, inclusief de politie, ziet hen als indringers en de politie is onverschillig – en wenden zich tot privédetective Sadie Levesque om hun dochter te vinden. Wanneer Sadie het lichaam van Adriana in een grot vindt, met een kroon van zeewier, beseft ze dat de zaak veel groter is dan ze in eerste instantie dacht. Want wat als Adriana niet het laatste slachtoffer is? Dit is de nieuwe stand-alone van Helen Fields, vooral bekend van de Callanach-Turner serie.
In dit verhaal rond privédetective Sadie wordt alles vertelt vanuit haar oogpunt. Mythologie en sagen spelen ook nu in deze realiteit een belangrijke rol. Jonge vrouwen komen samen op een open plek in het bos om uiting te geven aan hun verlies, verlies van zichzelf in het moederschap, het huwelijk, huishouden, tradities en stereotiepe beelden en gedachten over vrouwen. De meeste mannen zien hun vrouw liefst thuis, zorgend voor de kinderen en het huishouden. Ze vinden daarin steun bij de pastoor die daarover donderpreken houdt in zijn kerk. In die vijandige sfeer probeert Sadie informatie te verzamelen i.v.m. de moord op Adriana, bij de politie vindt ze zeker ook geen steun. Ze komt erachter dat 40 jaar geleden een gelijksoortige moord plaatsvond op dit eiland. Hiervoor zoekt ze contact met journalist Lance Proudfoot die destijds schreef over die verdwijning en moord. Zij krijgt daarbij veel steun van forensisch patholoog Nate Carlisch. De auteur schuwt ook in dit boek de wrede moorden en beschrijvingen ervan niet, iets dat in veel van haar boeken aan de orde is.
Het is een heel vlot lezend boek maar je moet er een paar toch wel ongeloofwaardige gebeurtenissen bijnemen zoals ontsnappingen, inbraken in verschillende huizen en miraculeus herstellen na een aanslag. Eén feit stoorde mij echter wel namelijk de steeds terugkerende term ‘de meiden’. Wat is er mis met meisjes, jonge vrouwen? De vertaler van dienst mocht toch wel wat expressiever in geweest zijn. Maar een ding is zeker niemand zal ‘het einde’ zien aankomen.
