De palimpsesten

Czesław Przęśnicki is geboren in Polen, heeft relaties achter de rug met onder meer Herman Melville en Ernest Hemingway, schreef een boek in het Antarctisch en werd vervolgens door inheemse Antarctische schrijvers bekritiseerd, geschopt, geslagen, weggejaagd uit de hoofdstad van Antarctica, ontvoerd en opnieuw geslagen.

Op de een of andere manier belandde hij in een psychiatrisch ziekenhuis in Luik, waar hij een bartlebiaanse therapie moet ondergaan die als voornaamste doel lijkt te hebben hem opnieuw in zijn moedertaal te laten schrijven. In zijn cel, die Przęśnicki deelt met een Poolse priester, beklaagt hij zich over de beroerde staat van zijn seksleven, en verscholen in de badkamer schrijft hij - op de pagina's van oude De Standaards - zijn tweede boek, opnieuw in het Antarctisch.

De dagelijkse gesprekken met de psychiater worden telkens onderbroken door andere schrijvers die net als Przęśnicki in behandeling lijken te zijn en die net als hem in een andere taal schreven of voor kortere of langere tijd hun vaderland verlieten. Onder meer Eugene Ionesco, Witold Gombrowicz, Joseph Conrad, Karen Blixen en Vladimir Nabokov spreken de man moed in, geven hem schrijfadvies en gooien zo nu en dan voor de vorm ook wat rekken met handboeken om.

De palimpsesten is een gek en opwindend boek, vol vreemde kronkels en herhalingen en met diepe wortels in de voetnoten van de literatuurgeschiedenis. Het is een ode aan het universele van literatuur en taal en springt woest over de grenzen van naties en literatuuropvattingen.

Aleksandra Lun is geboren in Polen, studeerde in Spanje (De palimpsesten schreef ze in het Spaans) en woont momenteel in België.