Existentiële onrust

De plaats van de Uruguyaanse schrijver Mario Levrero (1940-2004) is een knappe, verontrustende parabel over existentiële onrust. Een man ontwaakt in een donkere kamer, zonder te weten hoe hij daar is terechtgekomen. Op de tast vindt hij twee deuren. Een deur is gesloten, de andere geeft uit op een nieuwe kamer, al even leeg als de vorige, met opnieuw een deur die leidt naar een nieuwe kamer met alweer een deur ... Hij rent een eindeloze reeks kamers door, de deuren vallen achter hem in het slot. Na verloop van tijd blijken sommige kamers gemeubileerd, en zelfs bewoond. Maar de bewoners kijken hem angstig of vijandig aan en spreken een hem onbekende taal. Hij kan alleen maar verder, de ene kamer in, de volgende weer uit. Tot hij op een van de muren de woorden 'Er is geen uitgang. Dit is de hel' ontdekt. Maar ook dan kan hij zijn tocht alleen maar verderzetten.

Levrero’s rechtlijnige labyrint blijft onverklaard, maar de vragen die het oproept zal je vast herkennen.