Een verhaal van een klassieke, betoverende schoonheid
Wie zich ooit een apocalyptische wereld voorgesteld heeft, zal het zich wellicht nooit zo troosteloos, gewelddadig en hopeloos hebben kunnen inbeelden als het in De weg van Cormack McCarthy beschreven wordt. Een vader en zijn zoontje (de jongen) zijn op weg door het Noord-Amerikaanse continent op zoek naar een warmer klimaat. Ze trekken over een bergketen door een onherbergzame wereld waaruit alle leven verdwenen is. Of toch niet alle leven… er zwerven nog anderen rond: meestal kannibalen op zoek naar menselijk voedsel en hun slachtoffers. En verder is er enkel nog as en zwarte sneeuw.
In die extreem vijandige wereld zijn de vader en de jongen overlevers, de oudste om zijn zoontje te beschermen en zoals hij zegt ‘het vuur door te geven’ en de jongste omdat hij opkijkt naar zijn vader en nog hoop heeft een wereld die hij nooit kende, te ontdekken.
De uitzonderlijke kracht van dit boek ligt enerzijds in de beschrijving van de troosteloze wereld waarin beiden op weg zijn – bijna fysiek voelbaar – en anderzijds in de uiterst eenvoudige en schaarse dialogen die zo krachtig en ontroerend zijn omwille van datgene wat net niet gezegd wordt. Geen woord te veel en toch zo veelzeggend. Bovendien wordt een spanning opgebouwd waardoor je dit boek nooit wil loslaten.
McCarthy heeft hiermee een boek van klassieke schoonheid geschreven over de menselijke conditie.
Synopsis
Een man reist met zijn zoontje door een desolaat, post-apocalyptisch landschap om de warmere Amerikaanse kust te bereiken.