Een ode aan kunst en vriendschap om langzaam te savoureren

In Dius brengt Stefan Hertmans een ontroerend portret van een bijzondere vriendschap tussen twee mannen die heimwee voelen naar een andere tijd. Anton, een mijmerende docent, en Dius, een eigenzinnige kunststudent en ambachtsman, delen een bewondering voor de renaissanceschilderkunst en polyfone muziek en een verlangen naar eenvoud en zuiverheid. Tegen de achtergrond van Vlaamse polders en een bohemien atelier ontvouwt zich een subtiel samenspel van symbiose en strijd, waarin kunst, gevoel en intellect elkaar uitdagen. Hertmans’ beschrijvingen van het oude gildehuis in Ganzevliet ademen een dromerige schoonheid, die zowel de eenzaamheid van de personages benadrukt als hun verlorenheid in de moderne wereld.

De roman verweeft thema’s als tijdloze schoonheid, vriendschap en vervreemding met meesterlijk gevoel voor nuance. Dius, de intuïtieve doener, en Anton, de rationele denker, belichamen de eeuwige spanning tussen hart en hoofd. Hun vriendschap wordt gekenmerkt door intensiteit en kwetsbaarheid, met momenten van verwijdering en verzoening. Hertmans laat je voelen hoe vriendschapsverdriet soms dieper snijdt dan liefdesverdriet en hoe verraad binnen zo’n band ons confronteert met onze eigen onzekerheden.

Met rijke, poëtische taal en evocatieve natuurbeschrijvingen roept Hertmans een wereld op die bijna tastbaar is. De geur van hout, terpentijn en klamme aarde brengt je dicht bij de personages en hun creaties. Dius is een roman die raakt aan de essentie van menselijke relaties, een ode aan vriendschap en kunst, en een reflectie op wat we in de tijd zijn kwijtgeraakt. Een melancholiek meesterwerk dat uitnodigt om langzaam te savoureren.