Voor liefhebbers van kunstgeschiedenis...

Stefan Hertmans brengt ons het verhaal van Dius, afkorting van Egidius, een student kunstgeschiedenis die de colleges bij docent Anton bijwoont. Anton woont samen met Nouka en naast zijn colleges kunstgeschiedenis voorbereiden is hij ook aan het schrijven aan een doctoraat. Alles gaat zijn gangetje tot op een dag na een college, Dius aan Anton voorstelt om mee te gaan naar Ganzenvliet. Dius heeft daar een leeg pakhuis tot zijn beschikking waar hij kunstwerken maakt en waar hij zich kan afzonderen. Dius biedt zijn leraar een plek aan om rustig aan zijn doctoraat te kunnen werken. Anton gaat op dit voorstel in. In het lege pakhuis ontstaat een vriendschap tussen beiden. Ze delen er hun verhalen, koken en slapen er zoveel dat Nouka haar relatie met Anton verbreekt. Anton trekt zoveel mogelijk naar Ganzenvliet en trekt er daar op uit. Hij geniet van de polders, het landschap en van de natuur. Deze wordt ook nauwkeurig beschreven in het boek en vaak vergeleken met wat er op de schilderijen staan die in het boek ter sprake komen. Hertmans laat zien dat hij een kenner is. Hij overdondert de lezer vaak met titels van schilderijen, namen van kunstenaars uit de geschiedenis en dan vooral de renaissance. Het is soms wel handig om het werk op te zoeken zodat je beter begrijpt over wat hij het precies heeft.

Naast alle info over kunstenaars en hun werken krijgen we ook het verhaal van Dius en Anton, over de bijzondere vriendschap die tussen beiden bestaat. Terwijl Anton verder schrijft aan zijn doctoraat, het uiteindelijk behaalt en zijn hele leven blijft colleges geven, slaat Dius zijn eigen weg in. Hij experimenteert met genres en materialen, brengt de kunst waar Anton over doceert om tot zijn eigen verbeelding en blijkt een genie te zijn. Na enkele jaren verdwijnt Dius uit het leven van Anton. Hij huwt en volgt zijn Pia naar Italië. Anton slaagt er ondertussen in om het kasteel naast het pakhuis in Ganzenvliet te kopen en er te gaan wonen. Dit kasteel hoorde ooit toe aan Dius en zijn schoonfamilie maar die kijken er niet meer naar om. Op een dag staat Dius plots weer voor de deur bij Anton. Hij is getrouwd en heeft zijn dochtertje Cecilia bij zich. De naam van dit dochtertje verwijst ook weer naar een schilderwerk. Er komt een hernieuwde relatie tussen beiden die echter niet lang duurt. Het blijkt dat Dius getroffen is door kanker. Hij is vaak verward maar Anton steunt hem zoveel hij kan. Na zijn overlijden wordt Dius wereldberoemd met zijn gedurfde kunstwerken, vooral deze die hij maakte van zijn dochter Cecilia.

Het gaat er bij dit verhaal soms hard aan toe. Momenten waarop we als lezer te weten komen hoe het met Dius gesteld is, dat hij kanker heeft, raken je diep. Ook de bijzondere vriendschapsband tussen docent en student doet iets met de lezer.

Een mooi maar aangrijpend verhaal maar als je niet vertrouwd bent met al die schilderijen, kunstenaars komt dit soms wel als een moeilijk boek over. Hertmans schreef er een jaar aan en gebruikt heel veel begrippen. Het mooiste vond ik de dat hij de betekenis van ons woord "litteken" uitlegt. Veel plezier bij het ontdekken van kunst!