Een boek zacht als dons
Als volwassene vergeet je soms om af en toe kinderboeken te lezen. Donsdag van Kristien Dieltiens en Jeska Verstegen roept ons terug bij de les. Dit is een prachtig boek over verlies en vriendschap.
Gaston heeft ruzie met zijn beste vriend. Hij laat per ongeluk de hamster van Fons vallen, waardoor die dood gaat. Fons wordt natuurlijk boos op Gaston en Gaston gaat op zoek naar een nieuwe vriend. Die vindt hij in het eendenkuiken dat hij van zijn opa krijgt en die hij - uiteraard - Fons noemt, vernoemd naar zijn beste vriend. Intussen proberen mama en papa een tweede kindje te krijgen en moet Gaston bepalen welk gezicht het best een dinsdag past.
Kristien Dieltiens maakt een zwaar thema draaglijk door er zo mooi over te schrijven. Ze kan het hoofd van een zevenjarige jongen verstaanbaar maken voor wie al lang geen zeven jaar meer is geweest en het misschien een beetje vergeten is. En Jeska Verstegens tekeningen erbij zijn buitengewoon prachtig.
Zonder het einde te verklappen, kan ik al zeggen dat gewone dinsdagen ook best speciaal kunnen zijn, en moeilijk, en dat zo'n dagen daardoor ook donsdagen kunnen worden.
Synopsis
Een beste vriend hebben is super, vindt Gaston. Met Fons durft hij veel meer dan zonder hem. Maar op een dag wil Fons zijn vriend niet meer zijn. Gaston is triest. Hoe los je zoiets op? Bij zijn ouders kan hij niet terecht. Zij willen graag nog een kindje, en moeten daarvoor naar het ziekenhuis. En dan krijgt hij voor zijn verjaardag zomaar een eend cadeau van zijn opa. Kan een eend een beste vriend worden? En wat moet hij met het grote nieuws dat zijn ouders voor hem hebben?
