De pijn van het genegeerd worden, niet de uitverkorene te zijn is van alle tijden

Georgine en Marie zijn twee zussen uit het betere milieu en leven in het huis van hun overleden ouders. Ze zijn al wat ouder en zijn er zich van bewust dat ze geen kansen in het leven hebben als ze niet trouwen (het verhaal speelt zich af rond de eeuwwisseling 19^de – 20^ste eeuw). De tijd dringt. Beiden zijn verliefd op dezelfde man. Het wordt echter duidelijk dat de man een voorkeur heeft voor de jongere Georgine. Een confrontatie tussen de zussen kan niet uitblijven en eindigt -zoals de titel reeds verklapte- tragisch.

Loveling vertelt het verhaal met een grote precisie en weet de spanning erin te houden.

Maar de roman is meer dan een verhaal over de liefde van twee zussen die door een revolverschot beslecht wordt. Loveling slaagt erin om haar boek naar een hoger niveau te tillen door haar personages psychologisch heel goed uit te werken. Het is vooral de psyche van Marie, die aan het kortste eind trekt, die ontrafeld wordt. Nadat ze vele malen genegeerd werd weigert ze om zich neer te leggen bij haar lot. De geleden pijn maakt plaats voor razernij en waanzin. Loveling gaat op zoek naar het ontstaan van de duistere kant in Marie en naar de krachten en omstandigheden die Marie hebben doen ontsporen. De auteur gebruikt -zoals dikwijls- een sterk beeld uit de natuur om haar vraag te illustreren.

Aldus brengt de grond, tot rijke wasdom bestemd, een giftige paddenstoel voort. Op de plaats, waar zijn voorgangers zijn afgeschopt of weggeroffeld, pronkt hij bij ’t eerste morgenkrieken in triomferende, vermetele, schroomwekkende heerlijkheid.

Opeens is hij ontstaan: in het geheim van de nacht heeft zich met een verbazende spoed zijn dikke scherm ontwikkeld… en toch, welke lange voorbereiding is daartoe niet nodig geweest? Welke gassen, welke oude bestanddelen vormen hem? In welke luchtkring, met welke graad van droogte of vochtigheid of warmte alleen kan hij uit zijn kruipende worteltjes als wangedrocht van ’t plantenrijk, als akelig toverheksbrood gewekt worden?

Als lezer kan je er niet aan voorbij dat deze vraag nog steeds actueel is en dit maakt het boek ook hedendaags.

De archaïsche taal van Virginie Loveling is op meerdere gebieden gemoderniseerd door Annelies Verbeke waardoor het boek zeer goed leesbaar is. Gelukkig bleef de rijke woordenschat van de auteur intact. Gekwinkeleer, potsenmaker, bonenknoper, pezewever, klossenteller, snoeflust, Eefer/Eeffrau, hondsvot, sauskoker, een langwerpig vierkant… Een taal die tot de verbeelding spreekt! ‘Een revolverschot’ heeft terecht een plaats gekregen in de vernieuwde literaire canon. Zeker lezen!