Tijdloze trilogie uit het oude Hellas
Net zoals de meeste mensen - vermoed ik - ben ik van de drie Atheense tragici het minst vertrouwd met het werk van Aischylos. Dus las ik nu zijn Oresteia, de trilogie rond de moord op Agalemnon door Klytaimnestra en later die op Klytaimnestra door Orestes en de nasleep hiervan.
Ik heb het huis van de Atriden (waartoe ook Tantalos, Pelops, Thyestes, etc behoren) altijd al de meest interessante stof van de klassieke tragedie gevonden - ja zelfs meer dan de Oedipous-stof - en nu ik Aischylos versie las nog meer!
Het is absurd te denken dat deze drie stukken meer dan 2500 jaar oud zijn, ze blijven ons - mij toch - nog steeds raken. Tegelijk zijn ze dus in zekere zin nog steeds actueel (thematieken van de wraak, oorlog, familiemoord, vrije wil etc), maar ook erg gegrond in de eigen context. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat het laatste stuk van de trilogie - Goede geesten - toch vrij expliciet verwijst naar de politieke situatie van het Athene van Aischylos’ tijd. Dat maakt deze stukken zo aantrekkelijk: de lezing ervan is gelaagd en er vallen vele interpretaties te vormen.
Straf werk.
Synopsis
Trilogie van de Griekse tragedieschrijver (525-456 v.Chr.).