Een rationele wereldreis

Max Faber is een ingenieur bij de Unesco die we leren kennen als zijn vlucht een noodlanding maakt in de Mexicaanse woestijn. Doorheen het boek volgen we zijn reizen naar Venezuela, New York, Parijs, Avignon en Griekenland zonder dat het een avontuurlijk boek wordt. Je beleeft namelijk alles vanuit zijn perspectief, dat heel kalm, doelgericht en soms wat droog beschrijft hoe hij naar de dingen kijkt. Langzaamaan kom je fragmenten van zijn leven te weten, mensen die hij voor de oorlog en zijn migratie naar de Verenigde Staten kende. De koele stijl maakt het soms moeilijk om mee te leven met Faber, die amper emoties toont en zelfs tijdens het tragische einde het hoofd koel lijkt te houden.

Het is een boek dat je doet nadenken over hoe je in het leven staat, hoe we onszelf soms beschermen door herinneringen en gevoelens af te blokken en hoe die pogingen gedoemd zijn te mislukken.