Een blijvende problematiek

Erik Vlaminck heeft met dit boek weer eens een beklijvend verhaal bijeen geschreven. De titel van dit boek is mooi gekozen. Iconen zijn enerzijds religieuze kunstwerken en daar houdt de hoofdpersoon zich mee bezig en anderzijds is het ook bedoeld als rolmodel, in positieve of negatieve zin. Deze vinden we ook terug in bepaalde personages. Ook de kaft toont een geschonden aanblik, evenals de patiënten in dit boek geschonden levens hebben. Het situeert zich in de jaren zeventig van de vorige eeuw in een instelling voor psychiatrische patiënten ergens in Vlaanderen. Door de eeuwen heen zijn deze mensen al altijd in niet te beste omstandigheden opgevangen. Met veel geluk kwamen wel eens familieleden op bezoek maar soms ook niet en dan kwam het beheer in handen van broeder-econoom. Merendeels waren deze opvangplekken in handen van de geestelijke orden die deze mensen soms niet altijd in de beste omstandigheden opvingen.

Dit boek is schrijnend om lezen en bezwaard uw gemoed omdat de moraal bij sommige beleidsmensen totaal afwezig blijkt te zijn. Op de kap van de zwaksten verrijken ze zich zonder de minste schaamte. Ook een universeel en onuitroeibaar gegeven in de menselijke samenleving. Uitgeverij vrijdag heeft er een mooi boek van gemaakt met harde kaft en mooie bladspiegel.