De stilte en de schapen

Een sober geschreven boek, in sobere zinnen en met veel (witte) stiltes.

Simonne en Andrej zijn een koppel op leeftijd en ze begrijpen elkaar met weinig of geen woorden. Ze hebben hun rituelen en gewoontes die even sober zijn als hun woorden: hij gaat naar de schapen, zij bezoekt op dinsdagavond haar demente moeder Siti in het rusthuis, haar moeder die letterlijk niets meer zegt. Hun vriend Rocco is begrafenisondernemer, hij kweekt bloemen in zijn tuin en gebruikt deze in zijn zaak. Met hun drietjes lossen ze op maandagavond moeilijke raadsels op. En dan is er nog Tove, de dochter van Simonne en Andrej. Zij is een succesvol beeldend kunstenares , ze woont niet meer bij haar ouders.

De weinige conversaties tussen de personages lijken oppervlakkig, maar de stiltes zijn veelzeggend. Er blijft veel hangen in de stiltes. Het verhaal bestrijkt een periode van twee weken waarin het leven rustig verder kabbelt en er een paar dingen gebeuren die buiten het gewone vallen.

Marieke De Maré weet met weinig woorden een heleboel te vertellen, er zit zowel humor als troosteloosheid in het verhaal. Het echte verhaal speelt zich af tussen de regels.