In het wit, laat je niet koud
Wat kan Roderik Six vlot schrijven.
Bij het lezen van In het wit volgen we met M en Iris twee overtuigend neergezette personages die zich door een wit sneeuwlandschap zwoegen; elk hun eigen beslomeringen torsend, die gaandeweg alleen maar aan gewicht lijken te winnen.
Of het nu om doktersbezoeken, lange ritten met het openbaar vervoer, de liefde van een ouder voor het kind, of de tragiek van het verlies van een ouder gaat, Six weet het allemaal met een enerzijds vlotte en anderzijds scherpe, waarheidsgetrouwe pen vast te leggen. Straf!
Stilistisch zit het allemaal goed in elkaar en zorgt het afwisselend perspectief voor een extra dimensie (het komt niet vaak voor dat ik terug naar het begin van een boek blader om de openingszin nog eens te lezen).
Ook inhoudelijk is dit een goed boek, maar daar wil ik niet te veel over uitweiden (spoilers enzo). Ontdek In het wit vooral zelf: het is bij deze warm aanbevolen.
PS: ik leerde ook een nieuw woord: zarf (who knew?).
PPS: volgens mij nog beter om te lezen wanneer het, jawel, sneeuwt.
