Observatie: naakten, windhonden én planten

Lucian Freud (Berlijn, 8 december 1922 – Londen, 20 juli 2011) hoeft geen introductie meer. Hij schrijft zich in in de traditie en wordt soms op dezelfde hoogte gezet als Rembrandt.
De charismatische Britse kunstenaar is bij het grote publiek vooral bekend door zijn realistische, confronterende schilderijen van naakten.
Zijn oeuvre staat als een huis en is divers: van portretten van zichzelf, over deze van kennissen, familie en vrienden zoals Francis Bacon tot deze van beroemdheden als koningin Elizabeth II. Iedereen die er toe doet/deed, wou een portret door Lucian Freud. Daar moest je wel maanden poseren voor over hebben.
In het boek Man met blauwe sjaal, naar aanleiding van het portret van Martin Gayford, leren we wat een portret nu precies is: een kunstwerk dat ontstaat uit de ontmoeting tussen twee individuen, de kunstenaar en het onderwerp.

Mijn voorkeur gaat naar Lucian Freuds etsen en zijn Herbarium: iets minder 'vlees' en ook iets minder rauw. Met liefdevolle aandacht voor zijn windhonden, paarden, planten, bloemen, bomen en landschappen. Van delicate cyclamen tot zijn overwoekerde tuin.
Treffende observaties, perfecte composities, oeverloze aandacht voor details en een meesterlijke techniek, zowel bij het schilderen als bij de prachtige etsen. Voor Freud is etsen een volwaardig aspect van zijn werk, waarbij schilderen en etsen elkaar voortdurend wederzijds beïnvloeden en verrijken.